زندگی نامه مولانااحمدناروئی رحمهالله علیه

شرح حال مولانا احمدنارویی    مولانا احمد نارویی- رحمه الله- فرزند عبدالکریم در سال ۱۳۴۲ هـ.ش در شهرستان زاهدان دیده به جهان گشود.  ایشان تحصیلات ابتدایی را در مسجد عزیزی (مسجد جامع قدیم زاهدان) و دارالعلوم زاهدان فراگرفت و آن‌گونه که حضرت شیخ‌الاسلام روایت می‌کند، تقریبا به سال ۱۳۵۰ هـ.ش مادر مکرمه مولانا احمد، ایشان را برای فراگیری علوم دینی به دارالعلوم زاهدان آورد. ایشان از محضر اساتید بزرگواری همچون مولانا عبدالعزیز- رحمه الله-، بنیان‌گذار دارالعلوم، مفتی خدانظر – رحمه‌الله-، شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید،‌ مولانا نذیراحمد سلامی و سایر اساتید آن ‌زمان دارالعلوم کسب فیض نمود.  تشویق و ترغیب اطرافیان مولانا احمد -رحمه الله-، ایشان را بر آن داشت تا برای رفع عطش علمی خویش راهی دیار غربت شده و از فضای علمی و معنوی مدارس به‌نام و برجسته پاکستان حظ وافر ببرد. مولانا احمد-رحمه الله- طی دوران تحصیل در پاکستان، فضای علمی و معنوی مدارس متعددی از جمله بدرالعلوم حمادیه رحیم‌یارخان و دارالعلوم فیصل‌آباد را تجربه کرده و سرانجام از جامعه فاروقیه کراچی فارغ‌التحصیل شد. به عبارت دیگر ایشان با سپری نمودن سال‌های تحصیلی خود در مدارس مختلف توانست علوم دینی را از محضر علمای بزرگ و متبحری همچون شیخ‌القرآن مولانا عبدالغنی جاجروی، مفتی نذیراحمد (شیخ‌الحدیث و مدیر فقید دارالعلوم فیصل‌آباد)، شهید دکتر مفتی نظام الدین شامزی، مولانا عنایت الله (رحمهم الله) و شیخ الحدیث مولانا سلیم الله خان- حفظه الله- حاصل نماید.    بازگشت به وطن  مولانا احمد -رحمه الله- پس از دانش‌آموختگی و استفاده از معنویات،‌ تفکرات، نگرش‌ها و دیدگاه‌های علمای مختلف پاکستان با کوله‌باری از علم و تجربه، به وطن و زادگاهش بازگشت. ایشان ابتدا در مدرسه دینی قاسم العلوم (جاده‌قدیم) زاهدان مشغول به تدریس شد و۴ سال (۶۶-۱۳۶۲) را در این مدرسه سپری نمود.   مولانا احمد در سال ۱۳۶۷ هـ.ش به پیشنهاد حضرت شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید، مدیر دارالعلوم زاهدان، به این مرکز بزرگ علمی و دینی تشریف برده و تا واپسین لحظات عمر مبارکش در آنجا به تعلیم و تربیت طلاب علوم دینی، ارشاد و راهنمایی و اصلاح بین الناس مشغول شد.   برخی از خصوصیات و ویژگی‌های فردی ایشان  مولانا احمد نارویی-رحمه الله- از معدود اشخاصی بود که استعدادهای مختلف و سجایای اخلاقی بارزی را می‌شد در عملکرد و اخلاقش به وضوح مشاهده نمود. برجسته‌ترین آنها عبارتند از:  ۱ـ گشاده‌رویی: مولانا احمد انسانی خوش‌اخلاق، خوش‌برخورد و گشاده‌رو بود. در سخت‌ترین شرایط تبسم و لبخند از لبان ایشان دور نمی‌شد. مرحوم مولانا احمد این برخورد را از مخالفان خود هم دریغ نمی‌کرد. به گواهی اطرافیان مولانا، گشاده‌رویی مولانا احمد عمومی بود و از اعضای خانواده گرفته تا دشمنان و مخالفان همه از آن بی‌بهره نبودند.  ۲- استقبال از انتقاد: مولانا احمد – رحمه‌الله- نه تنها از انتقاد هراسی نداشت که بالعکس از آن استقبال هم می‌کرد. ایشان انتقاد اطرافیان‌اش را با نهایت آرامش می شنید و سپس آنچه را لازم می‌دانست با متانت بر زبان می‌آورد.   ۳- مهارت در تدریس: طلاب دارالعلوم زاهدان بیش از هرچیزی، مولانا احمد – رحمه‌الله- را به سبب مهارت تامه و حیرت‌انگیزش در تدریس کتب بزرگ و حل مسائل پیچیده می‌شناسند. ایشان با وجود آن‌که به علت کثرت مشاغل “ابوالمشاغل” نامیده شده بود، تا آخرین ایام زندگی پربرکت خویش به تدریس کتب مهم و بزرگ ادامه داد. فضای کلاس درس ایشان بسیار صمیمانه و مملو از محبت بود.  ۴- درک و بینش بالا: یکی از ویژگی‌های مولانا احمد – رحمه‌الله- بینش درست و جهان‌بینی عمیق ایشان بود. تحلیل ایشان از مسایل مختلف سیاسی و اجتماعی نشان از ژرف‌نگری و عمق بینش ایشان بود. طبق فرمایش حضرت شیخ‌الاسلام – حفظه‌الله و رعاه-، تحلیل ایشان از مسایل مهم مسئولان رده بالا در سطح رئیس‌جمهور را هم متاثر می‌کرد. همین نکته باعث شده بود بخش بزرگی از جامعه اهل‌سنت در کشور، به‌ویژه سیستان‌وبلوچستان، برای حل مشکلات سیاسی و مشورت گرفتن پیرامون امور مهم خدمت ایشان حاضر شوند.  ۵- خط مشی اعتدالی: ایشان در مسایل سیاسی همواره مواضع معتدلانه می‌گرفت و حقوق حقه همه اقوام و مذاهب را در نظر داشت. از آنجائی‌که ایشان به‌نوعی نقش معاونت سیاسی و اجتماعی حضرت شیخ‌الاسلام را ایفا می‌کرد، مردم و مسئولان بسیار به ایشان اعتماد و مراجعه می‌کردند. مولانا احمد – رحمه‌الله- در امور مهم هرگز بدون مشورت حضرت شیخ‌الاسلام و دیگر هم‌سنگران خویش تصمیم نمی‌گرفت.  ۶- مهارت در حل‌وفصل منازعات: مولانا احمد – رحمه‌الله- تخصص ویژه‌ای در حل‌وفصل نزاع‌های خانوادگی و فامیلی داشت. به‌طوریکه اختلافات دیرینه و چند ساله را در عرض چند ساعت حل می‌کرد. بسیاری از پرونده‌هایی که دادگستری و محاکم قضایی از حل آنها عاجز مانده بودند، توسط ایشان به‌راحتی حل‌وفصل شده‌اند.  ۷- خستگی ناپذیری: با وجود مشغله‌های فراوان، هیچ‌گاه نشانه و علامتی از خستگی و افسردگی در چهره‌اش مشاهده نمی‌شد، بلکه همواره در اوج نشاط و و توانایی قرار داشت و با تمام توان و انرژی مشغول کار و فعالیت بود. ایشان پس از پایان تدریس، بلافاصله به دفتر کاری خویش، که از ساعات ابتدایی روز مملو از مراجعین بود، می رفت و در آنجا نیز با نهایت گشاده‌رویی و متانت به سخنان افراد با مسایل و مشکلات متفاوت گوش فرا داده و برای هر کدام از آنها راهکار مناسب، ‌مفید و مؤثری ارائه می نمود.    برخی از مسئولیت‌های مولانا احمد  مولانا احمد، که تمام زندگی خویش را در مسیر تعلیم و تعلم و خدمت به اسلام و مسلمین سپری نمود، دارای پرونده‌ای درخشان در خدمت‌گذاری می‌باشد؛ نگاهی گذرا به مسئولیت‌ها و فعالیت‌های ایشان دلیل واضحی بر این مطلب است. بخشی از آنها عبارتند از:   ـ استاد حدیث و فقه دارالعلوم زاهدان؛ ایشان سالیان متمادی مسئولیت تدریس “سنن ابوداود” را بر عهده داشت.  ـ معاونت اداری و مالی دارالعلوم زاهدان؛  ـ رئیس هیئت مدیره صندوق قرض الحسنه عزیزیه؛ این صندوق که با همت حوزه علمیه دارالعلوم زاهدان و در مسیر بانکداری اسلامی تاسیس شده است، تاکنون خدمات بسیار مفید و مؤثری در زمینه اعطای تسهیلات و وام‌های بدون ربا به افراد محتاج و نیازمند ارائه داده است.  ـ مسئول دارالتحکیم دارالعلوم زاهدان؛  ـ عضو مجمع فقه اسلامی اهل سنت ایران؛  ـ مسئول درمانگاه شبانه‌روزی خدیجه الکبری (زیر نظر دارالعلوم زاهدان)  ـ عضو هیئت مدیره موسسه خیریه محسنین (وابسته به دارالعلوم زاهدان)  ـ مدیرمسئول سابق پایگاه اطلاع‌رسانی سنی آنلاین.   لازم به ذکر است ایشان فعالیت‌های زیادی در جهت پیشرفت و ترقی هرچه بهتر و بیشتر بخش‌های مختلف دارالعلوم، از جمله “سنی آنلاین”،‌ و نیز به خاطر حفظ استقلال دارالعلوم زاهدان، انجام داده و در این مسیر سختی‌ها و مشکلات زیادی را به جان خرید؛ بازداشت نزدیک به ۶ ماه ایشان در سال ۱۳۸۷ هـ.ش نمونه بارزی از تحمل این سختی‌هاست. مولانا احمد- رحمه الله- همچنین در سال ۱۳۷۲ هـ.ش مدت ۵ ماه و اندی از زندگی خویش را در زندان وکیل‌آباد مشهد سپری نمود.    وفات:  مولانا احمد-رحمه الله- بالاخره پس از سال‌ها خدمت به اسلام و مسلمین، و تدریس علوم دینی و ایجاد صلح و آشتی در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۹۲ هـ.ش در سن ۵۰ سالگی بر اثر سانحه رانندگی جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. جنازه ایشان در آرامستان بهشت محمد زاهدان (قبرستان جاده میرجاوه) دفن گردید.   (إنا لله و إنا إلیه راجعون. رحمه الله رحمه واسعه وأسکنه فسیح جناته.)